Wielkie miasta. Wielkie billboardy. Wielkie możliwości. Wielkie marzenia. Wielkie chęci. Wielkie wymagania. I rzeczywistość tak rażąco nieprzystająca do iluzji rzeczywistości sprzedawanej we wszechobecnych mediach.

Świat w telewizji i w internecie dyktuje warunki i żąda, abyśmy byli idealni: intensywnie pracowali, mieli na wszystko czas, nigdy nie odczuwali zmęczenia, byli zjawiskowo piękni i młodzi nawet jeśli jesteśmy tuż przed emeryturą. Ponadto nie powinniśmy mieć problemów, kłopotów, zmarszczek i chorób, bo to nie jest trendy. Mamy obowiązek tryskać energią, radością i optymizmem, być szczęśliwymi i dbać o rozwój osobisty. Nie wspominam o bogactwie, w którym powinniśmy się pławić, bo to oczywista oczywistość. Wg. mediów społecznościowych człowiek powinien być nieśmiertelny. Koniec. Kropka. 

Szalone tempo życia wdarło się do naszej codzienności, sami na własne życzenie wpuściliśmy je pod nasz dach. Przyrównujemy się z innymi, współzawodniczymy, staramy się dorównać tym, których oglądamy w mediach. Nadążyć, dotrzymać kroku, sprostać, dościgać, dorównać. 

Ambicje życiowe zawsze były w cenie, ale szaleństwo, które opanowało świat wydaje się nie mieć końca ani hamulców. 

A oto inny kadr z życia niewiele mający wspólnego z tym, który znamy z internetu. "Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie, czyli nie mówić sobie: muszę to, tamto, owo, nie ustawiać sobie za wysoko poprzeczki i narzucać planów, którym nie można sprostać. Bez egoizmu, ale bardzo starannie, dbać o siebie i swoje własne uczucia. Poświęcić się temu, co sprawia przyjemność. Zapisywać rano, co ma się do zrobienia. A chwilę potem skreślać połowę. To bardzo ważne, by siebie samego nie nastawiać na dzień czy na całe życie tak ambitnie, że niepowodzenie będzie nieuniknione. Jeśli człowiek chce za dużo osiągnąć, zaplanować, zrealizować, to jest stale z siebie niezadowolony. A może po to, by być z siebie zadowolonym, wystarczy robić rzeczy, które są potrzebne, godziwe, warte, dobre, bez wymagania od siebie więcej niż można osiągnąć."

To słowa profesora Wiktora Osiatyńskiego – prawnika, publicysty, pisarza, nauczyciela akademickiego i działacza społecznego. Lubię słuchać jego wypowiedzi zarejestrowanych na YouTube, często wracam do rozmów, które prowadzili z nim znani dziennikarze. Bardzo żałuję, że sama nie miałam okazji poznać osobiście tego wyjątkowego człowieka. 

Czy pamiętają Państwo piosenkę, której słowa napisała Agnieszka Osiecka "Święty spokój”? Maryla Rodowicz z właściwym sobie wdziękiem śpiewała przed wieloma laty: 
"…a tymczasem leżę pod gruszą na dowolnie wybranym boku i mam to, co na świecie najświętsze. Święty spokój."

Chyba zapomnieliśmy, jak wygląda ten święty spokój, prawda? 

Może dobrą praktyką byłoby posiadanie dni bez żadnych planów i bez używania zegarka? Można wypróbować to podczas weekendów. Wstać w sobotę i zdać się na to, co przyniesie dzień. Jeśli pogoda jest piękna to idziemy na spacer. Obiad zjemy jak będziemy głodni, a nie dlatego, że jest pora na popołudniowy posiłek. Nie odbieramy telefonów, nie używamy internetu, jesteśmy tylko dla siebie i swoich najbliższych. Wspólnie pieczemy ciasto, rozmawiamy, śmiejemy się. Taki totalny luz, bez żadnych planów czy zobowiązań i bez konieczności bycia takimi, jakimi chcemy by widzieli nas inni.

To, dlatego pozwoliłam sobie zwrócić Państwa uwagę na piękno niespiesznego życia i uroku świętego spokoju. 

I na zakończenie słowa Steve Jobs’a: "Wasz czas jest ograniczony, więc nie marnujcie go, żyjąc cudzym życiem. Nie wpadajcie w pułapkę dogmatów, żyjąc poglądami innych ludzi. Nie naśladujcie ich. Nie pozwólcie, żeby hałas cudzych opinii zagłuszył wasz własny wewnętrzny głos. I najważniejsze – miejcie odwagę kierować się sercem i intuicją".
 

Z pozdrowieniami
..

Marzec 2023
Grudzień 2022
Wrzesień 2022
Czerwiec 2022
Marzec 2022
Grudzień 2021
Wrzesień 2021
Czerwiec 2021
Marzec 2021
Grudzień 2020
Kwiecień 2020
Marzec 2020
Luty 2010
Styczeń 2020
Grudzień 2019
Listopad 2019
Październik 2019
Wrzesień 2019
Sierpień 2019
Lipiec 2019
Czerwiec 2019