Czas powrotu do szkoły jest tuż-tuż. W telewizyjnych reklamach dzieciaki z radością biegną do szkoły, a rodzice z uśmiechem i spokojem patrzą na swoje pociechy, bez ocienia zmartwień ani pośpiechu. A jak jest w rzeczywistości? Rożnie to bywa. Dla wielu rodzin okres powrotu do szkoły (sierpień/początek września) to czas wzmożonego stresu. Dzieci bywają smutne, że to już koniec wakacji, a czasami się martwią, jak to będzie po powrocie i czy będą miały koleżanki i kolegów, jak zostaną odebrane, bo przecież tak bardzo się zmieniły przez te dwa miesiące... Tymczasem rodzice żyją pod napięciem zakupów, oklejania każdej kredki naklejką z imieniem dziecka (!), organizowaniem zajęć pozaszkolnych, itd. Jak więc się przygotować, żeby nie "oszaleć" pierwszego września? 

Zdaj sobie sprawę, że wakacje kończą się w sierpniu. 

Planuj zawczasu. Kup to, co potrzeba (zapasy kredek, długopisów, ołówków, ubrania, buty, itd.) z wyprzedzeniem. Przygotuj jedzenie na pierwsze dni i zamroź, żeby się o nie nie martwić w ostatniej chwili. Naszykuj ubrania i plecaki wcześniej, żeby już były gotowe. 
 

Zaplanuj szybkie i łatwe przepisy na ostatnie dni lata i pierwsze dni szkoły. 

Nie pozwól by jedzenie zabierało ci czas i energię, kiedy masz dużo na głowie. Zamroź co możesz, albo po prostu kup gotowe. Ważne, żeby sobie ułatwić życie i zmniejszyć stres. Możesz zamówić jedzenie na ostatni dzień lata, żeby świętować powrót do szkoły! Warto świętować takie okazje, bo szkoła to miejsce, gdzie można się nauczyć czegoś ciekawego, nawiązać przyjaźnie, zakochać się - to wspaniałe miejsce! Dobrze od małego uczyć dzieci, że to, że czasami nie mają ochoty iść do szkoły (szczególnie pod koniec lata), to zupełnie normalne i mają prawo się tak czuć, a jednocześnie warto uczyć też otwartości na nowe przygody i wyzwania, przedstawiać je w pozytywnym świetle. Świętowanie z rodziną to momenty budujące bliskość. Dają dzieciom znać, że ich życie, radości i lęki, codzienne sukcesy, jak i zmagania są dla rodziców ważne. Takie nastawienie rodziców sprzyja temu, żeby dzieci mówiły później o swoich ewentualnych problemach. Jeśli nie są przyzwyczajone do tego, by mówić o sobie od najmłodszych lat, nie otworzą się nagle jako nastolatki.
 

Rób zakupy z głową.

Podróże do wielu sklepów po ubrania, buty, zeszyty, plecaki, przekąski (i oczywiście jedzenie i środki czystości, które i tak trzeba kupić, bo życie się nie zatrzymuje tylko dlatego, że dzieci idą do szkoły), zabiera dużo czasu i energii. Czemu więc nie załatwić wszystkiego przez internet? Zakupy w sklepach internetowych (np., Walmart.ca, amazon.ca) zajmują kilka minut, często kosztują mniej i można tam dostać wszystko z dostawą do domu (powyżej kilkudziesięciu dolarów dostawa jest gratis). Jeśli możesz, kup więcej i odłóż, żeby wystarczyło na cały rok (np. zeszytów, czy długopisów). Oszczędzaj czas i pieniądze! Jeśli chcesz, wybierz się z dziećmi do "prawdziwego" sklepu tylko po to, z czego one będą się cieszyły, np. wymarzony plecak, który mogą z dumą pokazać kolegom. Niech to będzie radosna wyprawa!
 

Rozłóż duże zadania na mniejsze części.

Za każdym razem, kiedy lista rzeczy do zrobienia wydaje się bardzo długa warto ocenić obiektywnie, co jest na niej najważniejsze i ustalić priorytety. Kolejny krok to rozłożenie większych zadań na mniejsze części, np. "przygotuj posiłki do zamrożenia", to wielkie zadanie i do tego nie do końca wiadomo, od czego zacząć, więc może to nas przerosnąć. Po prostu damy sobie spokój i nic nie zrobimy! A jeśli zaplanujemy, żeby zrobić np. pizzę i kotlety, zapiszemy jakie nam będą potrzebne składniki, gdzie i kiedy możemy je kupić, i kiedy wyznaczymy czas na gotowanie, to dużo łatwiej będzie nam osiągnąć każdy mały cel, a tym samym i ten duży. Warto robić konkretne plany. "Zrób coś i zamroź na później" to nie jest dobry plan. "Zrób listę i idź po zakupy w sobotę rano. Przygotuj kotlety w sobotę między 11. a 12., a pizzę w niedzielę o 15." to jest konkretny plan, którego powodzenie jest dużo pewniejsze!
 

Nie bój się delegowania niektórych zadań.

Nikt nie powiedział, że przygotowanie dzieci do powrotu do szkoły to zadanie dla jednego rodzica. Oboje rodzice, dziadkowie, dzieci też mogą i powinni w nim uczestniczyć. Proszenie o pomoc jest w porządku nie tylko wówczas, kiedy ta pomoc jest nam absolutnie konieczna, ale też wtedy, kiedy po prostu byśmy woleli, żeby nam ktoś pomógł. Dzieci mogą same przygotować swoje plecaki, jeden rodzic może się zająć zakupami, a drugi gotowaniem, itd. Dziadkowie mogą czuć się potrzebni i szczęśliwi, wiedząc, że też mają zadanie do wykonania, ale to już zależy od każdego indywidualnie.  Nie można ich zaganiać na siłę do pracy, jeśli sobie tego nie życzą. 
 

Wdróż nowy tryb życia adekwatny do wymagań szkolnych.
 
Ciężko jest się przestawić z trybu wakacyjnego na szkolny, dlatego dobrze jest wdrożyć konieczne zmiany powoli. 

- Ile czasu twoja rodzina potrzebuje od momentu wstania do wyjścia? Dodaj 20-30 minut i tak ustaw budzik, żeby zadzwonił o odpowiedniej porze, żebyście wszyscy byli gotowi i mieli czas na ewentualne poślizgi (a te na pewno się zdarzą).

- Po powrocie ze szkoły od razu otwieraj plecaki - wyrzuć niedojedzone ogryzki, itp. i odłóż prace domowe na biurku dziecka, żeby o niczym nie zapomnieć i żeby z góry było wiadomo, ile pracy ich czeka. Potem odpocznijcie parę minut czy nawet godzinę przy przekąsce i porozmawiajcie chwilę o tym, jak minął dzieciom ten dzień. 

Ustal godzinę pójścia spać. Dzieci w wieku szkolnym potrzebują od 8 do 11 godzin snu, a trzeba jeszcze doliczyć czas na zasypianie (ok. 15 minut, jeśli nie ma problemów ze snem) i rytuały przygotowanie na sen. Co to takiego? Przytulanie, czytanie, opowiadanie o tym jak nam minął dzień, np. "co było twoim ulubionym momentem dzisiejszego dnia?" lub “Za co jesteś dzisiaj wdzięczna w swoim życiu?", "Czy zrobiłeś dzisiaj coś, z czego możesz być dumny?". Takie rytuały są ważne dla rozwoju dziecka, wzmacniają więź z rodzicami, dają dziecku szansę na "wygadanie się" i na przepracowanie tego, co się wydarzyło. Tym samym są tematy (patrz powyżej), które uspokajają i pokazują, że każdego dnia wydarza się coś pozytywnego, za co możemy być wdzięczni lub z czego możemy być dumni, chociażby "wstydziłam się podnieść rękę w klasie, ale się przemogłam!". Dodatkowo, codzienny rytuał przed spaniem sprawia, że organizm przyzwyczaja się do tego, kiedy ma spać i sen przychodzi dużo łatwiej, a wyspane dzieci mają więcej cierpliwości, umiejętności skupienia i przyswajania wiedzy.
 

Pomóż dzieciom w stresie.
 
Jeśli widzisz, że dzieci zmagają się ze stresem przed powrotem do szkoły po wakacjach pomóż im poradzić sobie z tym stresem. Jak to zrobić? Dużo rozmawiać. Czego się obawiają? Czy żal im czasu spędzonego na zabawach w trakcie lata? Czy może w ostatnim semestrze czuli dużo presji i nie mają ochoty wracać do tego stanu? Jeśli dzieci nie chcą same się otwierać ze swoimi myślami, możesz im pomóc opowiadając o sobie. Przypomnij sobie jak ty się czułeś/czułaś pod koniec wakacji w ich wieku. Możesz np., opowiedzieć o swoim rozczarowaniu, że lato dobiega końca lub o strachu przez nieznanym w nowym roku szkolnym, bo przecież nikt nie jest w stanie przewidzieć tego, co się wydarzy z kolegami, nauczycielami czy nauką. Opowiadanie dzieciom o swoich uczuciach uczy je języka uczuć ("rozczarowanie, żal, smutek, uczucia ambiwalentne, podekscytowanie, podenerwowanie" itd.), żeby mogły wyrazić, co czują. Czemu to jest ważne? Bo niewyrażone uczucia rosną w siłę, nie mogą być uregulowane i mogą w skrajnych przypadkach doprowadzić do nerwic. Rolą rodziców jest uczenie dzieci jak rozpoznawać emocje i jak sobie z nimi radzić, zamiast się ich bać. Ciebie tego nikt nie uczył? Nie szkodzi. Nigdy nie jest za późno, żeby nauczyć się radzenia sobie z "dużymi" emocjami.
 

Nie zapominaj o sobie.

Pomyśl wcześniej o tym, co ty będziesz robić, kiedy dzieci pójdą do szkoły. Czy będziesz pracować jak zwykle, czy więcej? Czy chcesz znaleźć nową pracę? Odpocząć po wakacjach z dziećmi? Znaleźć nowe hobby, czy poświęcić sobie trochę czasu i zacząć pracować nad sobą, np. na siłowni czy na terapii? Jeśli do tej pory dzieci zajmowały ci cały świat, a teraz idą do przedszkola czy szkoły, to warto jest uzmysłowić sobie, że i dla ciebie to może być trudny czas. Przygotuj się na tą zmianę. Pomyśl, jak chciał(a)byś zapełnić swój czas. Jak będzie wyglądał twój dzień? Wyobraź sobie swój dzień od rana do wieczora z konkretami, tak, żebyś i ty kontrolował(a) swój stres. Rozmawiaj z partnerem, rodziną i przyjaciółmi, jeśli ten czas miałby być dla ciebie wyzwaniem. Bądź dla siebie wyrozumiały/wyrozumiała. Nie oceniaj się negatywnie. Nie ma idealnych rodziców, małżonków czy pracowników. I ty nie jesteś wyjątkiem. Na pewno dasz radę wystarczająco dobrze!

Co zrobić, jeśli wdrożysz w plan wszystkie rady świata, a stres i tak cię przerośnie? To znak, że może warto zasięgnąć porady specjalisty, żeby nauczyć się paru nowych sztuczek radzenia sobie ze stresem. Czasami wystarczy jedno lub dwa spotkania, by wyjść na prostą i czuć się pewniej w życiu.
 

Powodzenia w Nowym Roku Szkolnym!
 

Zofia Czajkowska 

Zofia Czajkowska - doktor psychologii specjalizująca się w dziedzinie terapii par i seksuologii. Kocha swoją pracę. Uwielbia czytać i podróżować. (Montreal) www.findyourharmony.ca
 

...

Dr. Zofia Czajkowska (PhD, Ordre des Psychologues du QC) - Psycholog Oferuję skuteczną psychotherapię indywidualną i dla par. Pomagam ludziom w stresie, depresji, nerwicach, a także tym, którzy przechodzą przez cieżki okres (np. tęsknota, rozstanie, choroba, żałoba, itp.) lub zmagają się z bezsennością, brakiem energii albo poczuciem pustki w życiu.

E-mail: zofia@findyourharmony.ca; Telefon: (514) 797-0628 
Adres: 1470 Peel Street, Suite 725 | Lasalle, Qc 
6200 Boul. Taschereau, suite 407 | Brossard, QC; www.findyourharmony.ca / www.facebook.com/findyourharmony.ca