Zagubione dusze Otwórz drzwi kamiennemu sercu zaplątanemu w purpurę niech zasmakuje dobrego chleba Anioły już dawno ubrały się w białą pokorę milczenia pora wyciągnąć rękę do brata by rozpalić w nim człowieczeństwo wtedy uklęknie na progu swojej fioletowej duszy i w dłoniach Jezusa roztopi się jego kamień jak płatek śniegu.

Gasnące uczucia

mówisz 
wschody i zachody
straciły barwy
zgubiły się 
gdzieś pomiędzy
tu i tam
tobą i nią
poczułeś lęk
niepokojącej ciszy
boisz się tej
pustej przestrzeni 
między wami

tam nie ma nic
oczy patrzą
nie widząc
a przecież 
wystarczy
tylko
jedno słowo
nawet Brajlem
napisane
ona zrozumie
powiedz
zanim jesień 
pożółkłymi trawami
zakłuje w oczy
miłością
co zgubiła się
w źdźbłach 
gasnącego lata...
 

Zaszeptanie

Dziś o zmroku
znów cię wyczaruję
wyszeptałam już
wszystkie zaklęcia

tak bardzo chcę ciebie
i tak miękko wpadam
w grzech
gdy plączesz moje myśli
wyimaginowanym
dotykiem
zaszeptałeś mój
półprzytomny rozsądek
i teraz stoję
na skraju iluzji
jesteś
bliski - daleki
mój - nie mój

kochać ciebie muszę

bo już ni jak bez ciebie
bo tak dużo
ciebie
we mnie
 

Dopełnij szeptem

gdy patrzysz na mnie
w moich skroniach pulsują myśli
których nie sposób ogarnąć słowami
tonę w mowie twoich oczu
gdy fiołkowe fajerwerki
wybuchają pragnieniami
parząc wargi
a niecierpliwe palce odsłaniają
naprężoną pożądaniem skórę
pochłoń mnie
zalej oceanem pocałunków
wniknij wszystkimi
promieniami słońca
kochaj po brzeg nocy gwiaździstej
lub po horyzont poranka
rumieniącego się na linii naszych ciał
i dopełnij szeptem
odbierającym zmysły...
 

Siła miłości!

S toję przed tobą piękna, naga, czysta.
I deał kształtów dawno wymarzonych. 
Ł ączy nas nieodkrytych pragnień przystań.
A mora strzałą padłeś porażony.

M iłość gorącą falą nas obmywa
I ciał zachłanność dotykiem rozpala.
Ł uk Amor napiął - czekam niecierpliwa.
O krzyk spełnienia z ust mych się wyzwala.

Ś piewem wzruszone i pełne zachwytu
C iała zastygły w lekkim przytuleniu
I trwać tak będą do białego świtu.
! wykrzyknik nawet zastygł w osłupieniu.
 

Elizabeth Wawrzyniak - pseudonim literacki "Liza". Zadebiutowała na Wieczorku Autorskim w Ojrzanowie pod Warszawą, zorganizowanym przez kaliski SPATiF. Od 1990 roku mieszka w Montrealu. Przygodę z poezją wznowiła w 2015 roku, odkąd bierze czynny udział w działalności kilku portali poetyckich Facebooka. Jej wiersze znalazły się w czternastu antologiach tychże grup poetyckich. Uwielbia wycieczki, golf i naturę.