Dziesięć lat temu odszedł ksiądz Fernand Lindsay (1929-2009) który był znaną postacią w życiu muzycznym Quebecu. Jego największym osiągnięciem było powołanie Międzynarodoweo Festiwalu Muzycznego Lanaudiere w Joliette. Festiwal ten, o międzynarodowym rozgłosie, przyciąga od lat najwspanialszych muzyków z całego świata. Odbywa się w okresie letnim każdego roku w niedaleko położonym od Montrealu miasteczku Joliette i jego okolicach. Oferuje muzykę symfoniczną, chóralną, kameralną i solową. Uważany jest za największy festiwal muzyki klasycznej w Kanadzie.
 

....

Fernand Lindsay urodził się w Trois-Pistoles w regionie Bas-Saint-Laurent. Wielki wpływ na rozwój jego osobowości wywarł wuj - George Lindsay - organista w katedrze montrealskiej i dyrektor konserwatorium w Chicoutimi. W wieku lat 15 Fernand wstąpił do seminarium duchownego włączając się jednocześnie w działalność środowiska muzycznego. W seminarium pobierał lekcje gry na fortepianie oraz na organach, klarnecie i fagocie. Pracę pedagogiczną rozpoczął w 1953 r., zajmując się równocześnie organizacją koncertów JMC (Jeunesses Musicales Canada - Młodzież Muzyczna Kanady) w Joliette.

W latach 1954-55 studiował filozofię na Uniwersytecie Montrealskim. W 1962 roku zorganizował muzyczny festiwal-konkurs dla młodzieży powyżej 17 lat.  Laureatom przyznawano stypendia artystyczne Centrum Sztuki w Orford. Z myślą o uczniach w wieku 9-16 lat stworzył obóz muzyczny w posiadłości Clercs de Saint-Viateur nad jeziorem Priscault w Saint-Come. Każdego poranka słychać było śpiew chóru, którym kierował ksiądz Lindsay. Uczestniczenie w obozie stało się, przez wiele lat, ogromną radością dla tysięcy dzieci. W 1965 Fernand Lindsay stanął na czele założonego przez siebie zespołu "Des Chanteurs de la place Bouget." Troskliwość i dar pedagogiczny sprawiły, że nazwano go "ojcem duchowym" młodych muzyków. W 1963 roku wyjechał do Paryża by kontynuować na Sorbonie studia filozoficzne, a w przerwach wakacyjnych bywał na licznych europejskich festiwalach muzycznych. Wówczas w jego głowie zakiełkowała myśl zorganizowania w Quebecu międzynarodowego festiwalu muzycznego. 

Wybór padł na 70 tysięczne miasto Joliette, które posiadało kilka szkół muzycznych, 3 orkiestry młodzieżowe, i gdzie odbywały się letnie obozy muzyczne. "Muzykalność” tego miasta stanowiła podatny grunt do organizacji festiwalu. Realizacja tych marzeń zrealizowała się w 1978 r. 

Dużą rolę w sfinalizowaniu spraw organizacyjnych odegrała cierpliwość, siła przekonywania i charyzmat Ojca Lindsaya. Cenny wkład w organizację wnieśli bliscy współpracownicy Lindsaya: Rene Charette i Marcel Masse. Tak narodził się pierwszy, choć jeszcze skromny festiwal, na którym zaprezentowano osiem koncertów upamiętniających 150 rocznicę śmierci Franciszka Schuberta. Wystąpiła 16-letnia "gwiazda" skrzypiec, sławna dziś Angela Dubeau. Koncerty odbywały się w amfiteatrze tamtejszego kolegium edukacyjnego i w pobliskich kościołach. 

W roku 1979 Festiwal został oficjalnie uznany przez władze, wybrano też pierwszą Radę Administracyjną, a ilość koncertów wzrosła do 35. Stopniowo zaczęły napływać subwencje rządowe, które ułatwiały przygotowanie następnych festiwali. Obecność wielu renomowanych solistów i zespołów podnosiła prestiż imprezy. Coraz liczniejsza publiczność przemieszczała się w głąb regionu Launadiere, aby uczestniczyć w koncertach. W 1987 r. Fernand Lindsay został uznany za "osobowość roku" na polu muzyki. Festiwal Lanaudiere okazał się być motorem rozwoju turystycznego i ekonomicznego dla całego regionu. 

W roku 1989 wraz z otwarciem nowego amfiteatru na 8 tysięcy miejsc, Festiwal nabrał nowych rumieńców. Działalność Fernanda Lindsay'a została ukoronowana przyznaniem mu najwyższych odznaczeń cywilnych w Kanadzie i w Quebecu: l'Ordre du Canada i l'Ordre National du Quebec, Otrzymał też medal JMC. W 2002 wręczono mu nagrodę Gubernatora Generalnego Kanady. 

W lipcu 2010 r. Amfiteatr Lanaudi?re został nazwany Amfiteatrem Fernanda Lindsay'a w hołdzie dla założyciela Festiwalu. Całe jego życie było nacechowane poświęceniem dla muzyki. Można śmiało stwierdzić, że muzyka była jego życiem. Poszukiwał nowych dróg jej rozpowszechniania, przyczyniając się w ten sposób do uszlachetnienia postaw ludzkich przez sztukę.
 

Radosław Rzepkowski

Radosław Rzepkowski – muzykolog, pianista, krytyk muzyczny, publicysta. Autor  artykułów, felietonów i prac naukowych z zakresu polskiej i kanadyjskiej kultury muzycznej.(Montreal)