W ramach Festival TransAmériques (festiwal tańca i teatru współczesnego) w Teatrze Centaur w Montrealu z trzydniowym tournée, w maju, wystąpił zespół Teatru Rozmaitości z Warszawy.

Polscy aktorzy (Agata Buzek, Dobromir Dymecki, Rafał Maćkowiak, Maria Maj, Zofia Wichłacz, Adam Woronowicz) zaprezentowali sztukę "Fantazja" w reżyserii młodej, zdolnej reżyserki Anny Karasińskiej. 

Nie było historii, początku, zakończenia, tylko "naga" scena i przechodzący po niej aktorzy. Zmieniające się sekwencje, każdy aktor wraz z nową kwestią, po usłyszeniu swojego imienia, odczytywanego przez reżyserkę, ukrytą za widownią, za każdym razem wcielał się w nową rolę.

Grając kogoś innego, kto jest obok (sąsiad, koleżanka, przechodzień) lub na drugim krańcu świata (na przykład w odległych Chinach), możemy wczuć się w tę osobę, jej emocje, lęki, radość. Przestajemy cierpieć na wszechogarniającą obojętność. 
Interpretacja sztuki może być jednak zupełnie inna; każdy gra, nikt nie jest sobą, nowe maski, nowi "my" w zależności od sytuacji. 

Jesteśmy tacy sami i bardzo różni, ale wszystkich nas, prędzej czy później, połączy nieistnienie...

Może warto więc zatrzymać się w biegu, spojrzeć na osobę, zwierzę, drzewo obok, docenić życie, tu i teraz, póki jest. 

Przedstawienie, moim skromnym zdaniem, wyszło znakomicie, inaczej, dziwnie, z pomysłem, zadumą, ale też uśmiechem. Dowolność interpretacji chyba jest siłą spektaklu. Nie był on sztuką łatwą, lekką i przyjemną, lecz skłaniającą do refleksji. Choć śmiech towarzyszył przez całą sztukę. 

Po zakończeniu, artyści spotkali się z publicznością, wśród aktorów była również Agata Buzek, która skromnie powiedziała, że, mimo zmęczenia po sztuce, każde spotkanie z widzem jest dla niej wielką przyjemnością, czymś nowym.

Mogę zdecydowanie przyznać, że i dla mnie spotkanie utalentowanych polskich aktorów i reżyserki, możliwość obcowania przez dwie godziny z językiem polskim, była ogromną przyjemnością, a sądząc po żywiołowych reakcjach widzów, nie były to tylko moje odczucia. 
 

Katarzyna Knieja

Katarzyna Knieja - pedagog z wykształcenia, trochę „niedzisiejsza” miłośniczka kultury wszelakiej, podróżowania, natury i zwierząt. Ze swej pasji uczyniła zawód, na co dzień zajmuje się opieką nad czworonożnymi pupilami mieszkańców Montrealu i sprawianiem, by jej życie miało sens. Posiadaczka ubóstwianego psa o wdzięcznym imieniu Thor.