23 października 2019 roku, na koncercie zorganizowanym przez Polską Fundację Społeczno-Kulturalną w Quebecu, z okazji 40 rocznicy jej powstania, mieliśmy okazję posłuchać muzyki najwyższej jakości połączonej z dużą dawką wyrafinowanego humoru. 

W wypełnionej niemal po brzegi sali Claude-Champagne Uniwersytetu Montrealskiego wystąpiła słynna Grupa MozART-a w składzie: Filip Jaślar (skrzypce), Michał Sikorski (skrzypce), Paweł Kowaluk (altówka), Bolesław Błaszczyk (wiolonczela).

W każdej minucie występu dało się odczuć mistrzostwo gry na instrumentach smyczkowych i profesjonalizm wszystkich muzyków grupy.

Jak zachęcić młodzież i osoby którym "nie po drodze" do filharmonii, opery czy baletu, by zaczęły słuchać muzyki Mozarta, Ravela lub Czajkowskiego? Okazuje się, że receptą na to, doskonale wcielaną w życie przez Grupę MozART-a, wydaje się być połączenie muzyki klasycznej z rozrywką i humorem. Występ zachwycał nie tylko muzykalnością wykonawców, ich wszechstronną znajomością zarówno klasyki jak i muzyki rozrywkowej (np. Beatlesów, Michaela Jacksona czy Elvisa Presleya) oraz humorem, ale także aktorstwem oraz niebywałą sprawnością fizyczną. Bo, na przykład, gra na skrzypcach Filipa Jaślara, jednoczesne śpiewanie, odbijanie rakietką piłeczki pingpongowej i stanie przy tym na jednej nodze, takiej sprawności na pewno wymaga.

Ale działo się tego dnia jeszcze o wiele więcej - oprócz instrumentów skrzypcowych, słyszeliśmy dzwonek, grę na flecie, na piszczałce, na butelkach. Instrumentem stał się nawet zwyczajny balonik! W pewnym momencie skrzypce, altówka i wiolonczela zamieniły się w gitary akustyczne i nagle znaleźliśmy się w Hiszpanii. A słuchając m.in. zabawnej interpretacji muzyki włoskiej, brytyjskiej czy komicznego jodłowania Michała Sikorskiego odwiedziliśmy także inne kraje Europy. Za sprawą przewodniej piosenki z filmu "Titanic" przenieśliśmy się na pokład słynnego okrętu a dzięki utworom rodem z amerykańskich westernów na Dziki Zachód.

Koncert był znakomitym dowodem na to, że muzyka jest językiem uniwersalnym łączącym ludzi różnych narodowości czy społeczności, i w czasie koncertowego wieczoru połączyła nas wszystkich. Mogliśmy się w niej zatracić do woli, a dzięki znakomitym żartom muzycznym i licznym dowcipom docenić bogactwo i różnorodność sposobów jej interpretacji. 

Koncert spotkał się z tak entuzjastycznym przyjęciem montrealskiej widowni, że długie owacje na stojąco wydawały się nie mieć końca. Na bis muzycy zagrali, już całkiem serio, kilka utworów samego mistrza Wolfganga Amadeusza, potwierdzając swój kunszt sztuki wykonawstwa, którym kwartet zachwyca słuchaczy nie tylko w Polsce, ale również na całym świecie.

I gdyby nie końcowa recytacja wierszyka Artura Andrusa: "Biegnie hoża łania, biegnie do jelenia, nie chcę was wyganiać, ale.... do widzenia" trudno byłoby  skłonić rozentuzjazmowaną publiczność do zaprzestania owacji i próśb o bisy. 
 

Katarzyna Knieja

Katarzyna Knieja - pedagog z wykształcenia, trochę "niedzisiejsza" miłośniczka kultury wszelakiej, podróżowania, natury i zwierząt. Ze swej pasji uczyniła zawód, na co dzień zajmuje się opieką nad czworonożnymi pupilami mieszkańców Montrealu i sprawianiem, by jej życie miało sens. Posiadaczka ubóstwianego psa o wdzięcznym imieniu Thor.