JAK SIĘ NIE MA WARUNKÓW TO SIĘ MA GŁOWĘ - AGNIESZKA THE MANIFIQUE!

Nie jest to nowością, że wyniki w poszczególnych dziedzinach sportu zależą w dużej mierze od warunków fizycznych zawodników. Tak np: Dżokej mający 150 cm wzrostu nie będzie zagrożeniem w koszykówce, a mierzący 210 cm koszykarz nie zrobi kariery w wyścigach hipicznych. Długie ręce i wielkie kaczkowate dłonie faworyzują pływaków, potężna masa mieśniowa sprinterów, długie nogi i niewielka waga długodystansowców itd. Te warunki fizyczne zaczynają odgrywać coraz większą rolę również i w tenisie. Mineły już te czasy kiedy Harold Solomon o wzroscie 168 cm osiąga piąte miejsce w tenisowym rankingu, a o centymetr od niego niższa Justine Henin dominuje w światowym tenisie. W ostatniej dekadzie zarówno wysocy tenisisci jak i wysokie tenisistki zaczęły intensywnie rosprzestrzeniac się po światowych kortach i osiągać znakomite wyniki. Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych osiągnęły już tenisistki takiego wzrostu jak: W. Williams 185cm, A.Ivanovic 184 cm, V. Azarenka 183 cm, M. Sharapowa 188 cm, Petra Kvitowa 183 cm. Wysokie tenisistki (odnosi się to też do tenisistów) jeszcze nie rządzą absolutnie, lecz jest bardzo prawdopodobne, że w niedługim czasie to one (oni) przejmą dyktat. Współczesne wysokie tenisistki (tenisiści) z coraz większą swobodą wyzbywają się przywar, które dotychczas blokowały im drogę na szczyt. Zdołały (zdołali) już zniwelować  różnice w poruszaniu się na korcie, świetnie grają w obronie, a ofensywne akcje potrafią prowadzić w sposób, który dla niższych od nich jest nieosiągalny. 

Jaskrawym przykładem tego w gronie wielkoludów jest, Francuz, Gael Monfils (193 cm wzrostu). Specyfika dwudziestopięcioletniego Francuza polega na tym, że porusza się na korcie z muszą lekkością i niezwykłą szybkością, a do tego zachwyca wyczynami obronnymi, których nie powstydziłby sie akrobata z cyrku "Le Soleil". Monfils dysponuje cechami, dzięki którym mógłby dominować przez lata, lecz posiada niezwykłą zdolność dokonywania cudów na korcie przy jednoczesnym marnowaniu okazji zupełnie trywialnych. Dlatego od lat zalicza się do zawodników widowiskowych i najchętniej oglądanych, ale niekoniecznie najczęściej zwycieżających. 

W swietle tych uwag, nasuwa sie pytanie; jak drobna, niewielkiego wzrostu (173 cm), ważąca tylko 56 kg, Agnieszka Radwańska może utrzymywać się w światowym rankingu areny tenisowej na tak wysokiej pozycji? Ogladałem ją ostatnio w Montrealu gdzie po pierwszym jej wygranym meczu byłem jej grą nieco rozczarowany. Grała lekko, jakby od niechcenia, nawet powiedziałbym apatycznie, nie wysilając się zbytnio i nie walcząc zacięcie o każdą piłkę. Z taką grą nie rokowała dla mnie większych nadzieji na dalsze rundy. Zdanie o niej jednak zmieniłem bardzo szybko. Jej kolejne mecze, aż do zwycięstwa, były dla mnie świadectwem niezwykłej inteligencji gry, szalonej koncentracji, mistrzowskiego sprytu, niesamowitym wyczuciem piłki i kortu, jak równiez pewności siebie i ogromnej woli wygranej. O wejście do świerćfinału zrewanżowała się (za Wimbledon) Sabinie Lisickiej pokonując Niemke w trzech setach. O wejście do półfinału Agnieszka wygrała z Victorią Azarenką bez dramatycznej walki. W półfinale dostłla Ekaterine Makarową, z którą lekko przegrała zarówno w zeszłorocznym US Open, jak i tegorocznym Wimbledonie. Mecz nie był łatwy bo Makarowa grała świetnie i z dużą pewnościa siebie, Agnieszka jednak znalazła metodę i po ciężkiej i zaciętej walce pokonała Makarową (7-6, 7-6) dochodząc w ten sposób do finalu Rogers Cup w Montrealu. W finale zagrała z Venus Williams, która tego dnia okazała się mało wymagającą przeciwniczką. Agnieszka wygrała w dwóch setach. 

Dla Radwańskiej to czternasty wygrany turniej WTA w karierze. Venus na triumph numer 46 musi jeszcze poczekać. Podczas ceremonii wręczania nagród Agnieszka nie kryła jednak uznania dla starszej o blisko dekadę rywalki. Wygrana w Canadian Open było to chyba najbardziej prestiżowe zwycięstwo dla krakowianki. Wprawdzie w 2012 Agnieszka zabłysnęła na arenie światowej wygrywając słynny SonyErickson Open w Key Biscane na Florydzie, gdzie pokonała Marię Szarapovą,  jednak Canadian Open jest mistrzostwem Kraju a nie jednym z amerykanskich WTA turniejów. 

Bilans kariery Agnieszki Radwanskiej:

14 zwycięstw w turniejach ATP
6 finałów (w tym final Wimbledonu w 2012)
2 Olimpiady
Siedmiokrotne uczestnictwo w Pucharze Federacji
Najwyższa pozycja w ranking światowym: drugie miejsce w 2012 roku. 

Miejmy nadzieje, że to dopiero początki kariery Agnieszki!
 
 

..		Andrzej Ronikier   ARCHIWUM FELIETONÓW	POLEĆ TEN ARTYKUŁ ZNAJOMYM Z FACEBOOKA
		,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,	,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,